Չենք անցնի այն կարմիր գիծը, որից կվնասվի մեր երկիրը
Posted on March 20, 2010, by admin, under Հարցազրույցներ.
ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանի այս պնդումը ստիպեց վերհիշել նրա մեկ այլ հայտարարություն, երբ 1999-ին պատրաստակամություն էր հայտնել բանակի դեմ դուրս գալ բենզինի շշերով:
– Հակադարձելով ՀՅԴ բյուրոյի անդամ Վահան Հովհաննիսյանի պնդմանը, թե երբ ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը դեռ չէր ծնվել` «Դաշնակցությունը բանակցություններ վարում էր եւ հաջողությամբ էր վարում»`ՀՀԿ պատգամավոր Գագիկ Մելիքյանն ասել էր. ՙԵթե պարոն Հովհաննիսյանը թուրքերի հետ հաջող բանակցություններ ասելով նկատի ունի երիտթուրքերի հետ մերձեցումը կամ Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը, ապա չեմ կարծում, որ հայությունը համամիտ է նրա հետ՚: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս հիշեցմանը:
– Ես չեմ կամենում պատասխանել այդ մարդուն, զուտ պատմական առումով այս հարցի պատասխանն ուրիշ վեճ կդառնար, որին չեմ ուզում անդրադառնալ այս հարցազրույցի մեջ: Միայն ուզում եմ նորից ասել` մենք այն կուսակցությունն ենք, որ թուրքերի հետ կռվել ենք, համագործակցել ենք ու նույնիսկ դաշնակցել, թշնամացել: Ամեն հանգրվաններն անցել ենք: Այն, ինչ մենք անցել ենք անցած մեկ դարի ընթացքում` հայ ժողովրդի պատմությունից առանձին չէ: Եվ այդ փորձը միայն մեզ համար չէ` մեր բոլո՛ր քաղաքական ուժերի համար է: Անհրաժեշտ է քաղել: Այո՛, մենք համագործակցել ենք երիտթուրքերի հետ եւ դա ունի իր պատճառաբանությունը: Եվ այդ փորձառություն է որ իրենք էլ պետք է օգտագործեն այսօր: Հենց այդ փորձն ունենալով ենք ասում` սխալ ճանապարհով մի՛ գնացեք: Մի անգամ ՀՀ նախագահն ասաց, թե մենք փորձ ենք ձեռք բերել անցած 1 տարվա ընթացքում: Լա՛վ է դա: Բայց ինչու միայն 1 տարվա՞. 1 դարի փորձ կա` ինչո՞ւ չենք օգտագործում: Ինչո՞ւ Թուրքիայի պետականության էությունը նկատի չենք ունենում: Ապշում ենք, թե ինչու է Էրդողանն այսպես արտահայտվում` կարծես թե մեզ համար նորություն է: Այդ պետության ռազմավարությունը, քաղաքականությունը դա է մենք ինչո՞ւ ենք զարմանում:
– Այս հարցը Ձեզ ուղղում եմ առավել իբրեւ մի ուժի ղեկավարի, որը 1998-2009 թվականներին իշխանության մաս է կազմել: Որոշակի պատասխանատվություն չե՞ք զգում մեր երկրում այսպիսի վիճակի համար, որ անգամ Թուրքիայի ղեկավարներն են ասում, թե Հայաստանի քաղաքացիներին անօրինական ապրելու թույլտվություն է տրվել, քանի որ «Թուրքիան հասկանում է, որ Հայաստանում շատ ծանր իրավիճակ է»:
– Այո: Մենք ունենք պատասխանատվության զգացում այնքանով որքանով մասնակից ու դերակատար ենք եղել այդ օրերին: Բայց բոլորին պարզ է մենք երբեք չենք լռել եւ նույնիսկ այդ օրերին մեր դժգոհությունն ու տարակածությունն ենք հայտնել վարվող սոցիալ-տնտեսական քաղաքականությանը: Բազմիցս ասել ենք` մեր մասնակցությունը կոալիցիոն կառավարությանը չէր բխում կառավարության սոցիալ-տնտեսական քաղաքականության հետ համակարծիք լինելուց այլ ազգային ուղղվածության խնդիր էր հետապնդում: Այսօր երկրում առկա սոցիալ-տնտեսական իրավիճակը այնքան է ծանրացել ու սրվել, որ մեզ համար չի կարող ազգային հարցերի կողքին չդառնա գլխավոր հարց: Այս իշխանությունները ոչ միայն ձախողած են արտաքին քաղաքականության բնագավառում, այլ նաեւ` սոցիալ-տնտեսական: Կառավարությունում Վարչապետի առանցքի շուրջ ձեւավորված տնտեսական թիմը ձախողած է: Եւ մենք ամեն ինչ անելու ենք երկրում արդարություն եւ բոլորի համար զարգացման համահավասար պայմաններ ստեղծելու համար: Պայքարելու ենք, որպեսզի բոլորի համար մեր երկրում աշխատանք ու արժանապատիվ կյանքի պայմաններ լինեն եւ ոչ ոք իր հանապազորյա հացն ապահովելու համար օտարության ցուպը ձեռք չառնի: Ես ցավմ եմ, որ մեր ժողովուրդը սեական երկրում չի կարողանում իր գոյությունն ապահովել եւ ընկել է օտարի դռները, նույնիսկ` Թուրքիայի դուռը:
– Այնուամենայնիվ, ընդունված է համարել, թե ՀՅԴ հիմնական տարաձայնությունը գործող իշխանության հետ արտաքին հարցերն են, մասնավորապես` հայ-թուրքական հարաբերությունները: Եվ հաշվի առնելով, որ իշխանությունների կողմից այս առումով կան հետքայլի նշաններ` որքանո՞վ է հավանական, որ ՀՅԴ-ն էլի կվերադառնա դեպի դաշնակցային հարաբերություններ, մանավանդ որ`այս շրջանում էլ, ինչ ընդդիմություն եք` առանձնապես շատ ՙկամուրջներ՚ կարծես չայրվեցին:
– Վերադարձի մասին խոսելն այլեւս իսկապես անիմաստ է: Թեպետ, ասում են քաղաքականության մեջ ոչ մի բան բացառված չէ, բայց դա բացառված է: Իսկ ինչ մնում է ՙկամուրջներ՚ այրելու- չայրելու մասին, պետք է ասեմ` մեր երկիրը լավ վիճակում չի գտնվում, այո մենք հաճախ պարտավորվում ենք գործ ունենալ այն իշխանության հետ, որին չենք ընդունում, բայց փաստացի այս երկրի իշխանությունն է, խորհուրդներ, տեսակետներ տալուց սկսյալ մինչեւ արտաքին քաղաքական հարցերում մեր գործակցությամբ: Բայց բոլոր այն բնագավառներում ուր շահողը կամ վնասվողը այս երկիրն է ու պետականությունը, մեր ազգային կյանքը: Բա ի՞նչ անենք, ամեն ինչ քանդե՞նք, ինչ է որ մի օր իշխանության ենք գալու ու դեռ հարց է այն ժամանակ այսօրվա քանդածը կարող ենք վերակառուցել թէ պետք է լաց լինենք այսօրվա համար: Իսկ բոլոր նրանք որոնք կարծում են վճռական ընդիմություն լինել նշանակում է ավելի լիաթոք հայհոյել այս իշխանություններին կամ նյութ տրամադրել արտաքին ճնշումների համար, նրանք եւս այսօր հանգել են մի եզրակացության` այս երկրում կարելի է բան փոխել ընտրությունների, արդար ընտրությունների միջոցով միայն: Արտահերթ կամ հերթական քաղաքական հարց է: Սակայն դեռ մենք մի բանում էլ ենք տարբերվում, որ դեմ ենք ամբոխավարական մեթոդներով ժողովրդին տանել չգիտակցված ընտրությունների: Մենք հավատում ենք որ ծրագրերի միջեւ կատարվող գիտակցված ընտրությունների միջոցով է կարելի իրապես ժողովրդավար, ազգային արդարության ձգտող ուժ տեսնել այս պետության ղեկին, թէ ոչ մենք անընդհատ դառնալու ենք ի շրջանս յուր: Ու քանի դեռ այսք ան դյուրաբեկ է մեր պետականությունը ու խրթին շրջանային քաղաքական իրավիճակը եւ քանի դեռ առկա է օրինական պայքարի ճանապարհները, մենք չենք անցնելու այն կարմիր գիծը, որից պետք է վնասվի այս երկիրը, մեր պետականությունը: Բայց որ իշխանության նկատմամբ մեր ընդդիմադիր լինելն իրական է եւ վերջնական` կարծում եմ, այստեղ կասկած չպետք է լինի:
-Ամեն անգամ, երբ Դուք նման պնդումներ եք անում, թե ՀՅԴ համար անթույլատրելի են մեր երկրում ցնցումները, երբեք չեք անցնի կարմիր գիծը եւ այլն` հարց է առաջանում, թե արդյոք սա նույն գործիչը չէ, որ ժամանակին հայկական բանակի դեմ բենզինի շշերով դուրս գալու կոչեր էր անում:
– Այո՛, երբ ուղղակի բռնության դեմ ես պայքարում` եթե չպայքարես, ուրեմն, դու սուտ ես: Եթե հիշում եք` ես խոսում էի, ինչ որ շրջանակների մասին որոնք դերակատար էին բանակում, տանկերը Երեւանի փողոցներ դուրս բերելու մասին: Եթե որեւէ մեկը փորձում է բռնի ուժով կամք պարտադրել այս ժողովրդին` բնականաբար պետք է դրա դեմ դուրս գալ: Այսօր էլ պետք է դուրս գալ, վաղն էլ պետք է դուրս գալ: Այս առումով մեր կեցվածքը բոլորին պարզ է:
–Հիմա երբ կողքից եք հետեւում, թե կոալիցիայում մեկն ինչպես է մեկ այլ ուժի նախարարի խորհուրդ տալիս հրաժարական տալ, նրան էլ հակադարձում են, թե ոտքերդ վերմակիդ չափով մեկնիր` գոհունակություն չե՞ք զգում, որ այլեւս այդ ամենի մեջ չեք:
– Ոչ, գոհունակություն չունեմ: Մենք տարբեր ենք այն ուժերից, որ եթե ընդդիմություն ենք` իշխանության համար որքան վատ, այնքան լավ նշանախոսքով են առաջնորդվում:Մեր ժամանակ էլ այդպես չէր, բայց ես շատ կուզեի, որ կառավարությունը լիներ քաղաքական մարմին: Մենք նույնիսկ ժամանակին նախաձեռնեցինք կառավարության մասին օրենք, որ նախարարն այնտեղ զուտ չինովնիկ, պաշտոնյա չլինի: Ցավոք, կառավարության աշխատանքի դրվածքն այնպիսին է, որ նախարարները չեն կարողանում ներկայանալ իբրեւ քաղաքական անձ: Մեզ մոտ, ասենք, կապի եւ տրանսպորտի նախարարը միայն այդ ոլորտի ղեկավարն է եւ դրանից դուրս իրեն չի հետաքրքրում` ոստիկանությունն ինչ արեց փողոցում, երկրի ընդհանուր վիճակը, հոգեբանական մթնոլորտն ինչպիսին է եւ այլն: Որեւէ ժամանակ տեսե՞լ եք, որ նման քննարկում լինի: Չի՛ եղել: Դրվածքը կառավարությանը վերածել է, բառիս պարզունակ իմաստով գործադիր մի մարմնի, որը չունի մտածելու իրավունք ու հնարավորություն:
ԱՆՆԱ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆ
ԸՍՏ ՀՅԴ-Ի`ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՁԱԽՈՂՎԵԼ Է
ՀՅԴ Բյուրոյի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանն «Առավոտին» ասաց. «Այս կառավարությունը ընդհանրապես ձախողված է: Սա փաստ է, եւ մենք որքան շուտ խոստովանենք այս փաստը ու փորձենք փոխել` ավելի օգնած կլինենք Հայաստանի տնտեսական ու սոցիալական իրավիճակի բարելավմանը»: Նկատեցինք, թե կառավարությանը հիմա քննադատում են հատկապես այն ուժերը, որոնց ցանկանում են իբրեւ վարչապետ տեսնել Ռոբերտ Քոչարյանին, եւ հետաքրքրվեցինք` ՀՅԴ-ն է՞լ է այդ ուժերից: «Ոչ,- պատասխանեց Հրանտ Մարգարյանը:
– Մենք կառավարության ղեկավարի թեկնածու այս պահին չունենք: Բայց այն թիմը, որ այս կառավարության առանցքի շուրջ է ձեւավորված` սխալ ուղղությամբ տարավ ողջ պետական տնտեսական քաղաքականությունը: Եվ այդ առումով է, որ ձախողված է ու պետք է փոխվի: Ես այդպիսի հարց չեմ դնում, թե պետք է փոխվի մեզնով»:
